El Castillo / Arenal dag 2

25 juni 2015 - Arenal, Costa Rica

Na een kort nachtje staan we al weer vroeg naast ons bed. Om 07.30 uur begint het ontbijt en om 08.30 uur hebben we een 2 uur durende wandeling over de ranch. Naast de lodge is Rancho Margot ook een grote boerderij. De eigenaar Juan heeft het land 10 jaar geleden gekocht met het idee om er een boerderij te beginnen die volledig zelfvoorzienend is. Op de boerderij hebben ze kippen (voor het vlees en de eieren), koeien (voor de melk) en varkens (voor het vlees, aaahhhh wel zielig als je die lieve kleine biggetjes ziet). Ze verbouwen hun eigen groente en fruit. Maken zelf zeep van het bakvet uit de keuken. Wekken zelf energie op d.m.v. het water uit de rivier enz. enz. Het is heel interessant en onze gids Jonathan verteld dat veel studenten uit Costa Rica en Amerika hier stage komen lopen om van deze werkwijze te leren. Het eten wat in het restaurant wordt geserveerd komt (bijna) allemaal van de eigen boerderij ........  jammer dat het alleen niet warm is.

Na de tour gaan we gelijk door naar de Sky Tram. Dit is een kabelbaan de berg op langs het regenwoud vanwaar je een mooi uitzicht op de vulkaan hebt. Vanaf hier kun je ziplinen (aan een ijzerenkabel als een vogel over de boomtoppen vliegen) of over de hangende bruggen lopen maar omdat wij dit in Monteverde (onze volgende stop) willen doen slaan we het hier over (het is ook niet goedkoop). Wij genieten alleen van het uitzicht. Jammer dat de vulkaan alleen niet helemaal goed zichtbaar is vanwege het weer. De top van de vulkaan zit in de mist. Vandaag is een beetje gekke dag wat betreft het weer. Het ene moment giet het en dan is het weer een tijdje droog (en gelijk heet). In de tram hebben we echter geen geluk en moeten de poncho’s weer tevoorschijn komen. We schieten wel hele mooie foto’s en dalen dan weer af naar het beginpunt. Hier drinken we nog een lekkere bakkie koffie en gaan dan weer terug naar Rancho Margot (yep weer over de hobbel de bobbelweg). Shaken not sturred! We eten wat van het lunchbuffet.

 

 

 

’s Middags staan de hotsprings op het programma. Door de vulkaan Arenal is het water om de vulkaan heerlijk warm en een hoop hotels hebben warme baden. De entree hiervoor is echter prijzig. Wij krijgen van onze ober Alejandro de tip om naar Termalitas del Arenal te gaan. Hier komt de lokale bevolking ook en de entree is maar 4.000 colones (ongeveer $8,--). Je mag zelfs je eigen eten en drinken meenemen als je wilt. In het weekend is het er volgens Alejandro erg druk maar doordeweeks is het juist heel rustig. Met onze zwemkleding in de aanslag trotseren we weer de hobbel de bobbelweg en rijden naar La Fortuna. Het is heel makkelijk te vinden, het zit schuin tegenover Baldi een duur hotel waar je voor hetzelfde warme water $34,-- betaald.

Alejandro had gelijk er zijn maar een paar mensen. Overal staan overdekte picknicktafels, mooie planten en bloemen en er zijn meerdere warme baden. We kleden ons om, zoeken een plaatsje voor onze spullen en duiken het eerste bad in. Het is heerlijk warm en we hebben een waanzinnig uitzicht op de vulkaan (nou ja het onderste deel dan)). Tuurlijk begint het weer te regenen maar daar hebben we dit keer geen last van. We beginnen met het minst warme bad en stappen elke keer over naar een warmer bad (in het warmste bad houden we het maar eventjes vol, damn wat is dat heet zeg). Wat heerlijk ontspannend. Goede keuze om dit te doen. Omdat het eten in Rancho Margot niet helemaal onze smaak is bestellen we bij de soda van de hotsprings (een soda is een klein restaurantje) een hamburger met frietjes. Het wordt al donker en de verlichting gaat aan, wat een sfeertje. Weer een unieke belevenis.

Om 19.00 uur vinden we het wel welletjes geweest met al dat badderen en duiken nog een supermarkt in zodat we morgen voldoende drinken hebben als we naar Monteverde rijden. Voor de laatste keer vandaag nemen we de weg naar Rancho Margot (in het donker, best een uitdaging maar er zijn gewoon nog meer malloten die dat doen). Lekker hoor, onze losgeweekte spieren voelen we gewoon weer vast trillen. Ach ja..... zoals ze hier zeggen.... Pura Vida.

Foto’s