El Castillo / Arenal dag 1

We hebben besloten om niet te gaan raften. We willen op ons gemak van Sarapiqui naar 
El Castillo (bij de vulkaan Arenal) rijden. Volgens de beschrijving van Edventures een rit van 3 uur. Als we dan eerst nog om 10.00 uur gaan raften komen we wel erg laat aan op Rancho Margot. We zijn wel jaloers op Bart, hij gaat vandaag wel raften. Hij blijft t/m vrijdag in Hacienda la Isla omdat de weg naar Tortuguero vanwege de hevige regen niet goed begaanbaar is. Jean Pierre laat de krant van vandaag zien. Op de voorpagina staan verhalen over de verwoesting die de regen heeft veroorzaakt. Wegen zijn afgesloten, huizen zijn verwoest. 

Gelukkig schijnt vandaag de zon en alles ziet er gelijk anders uit. De dieren komen ook weer tot leven. Aan het ontbijt zien we apen door de bomen slingeren, komt er een hagedis voorbij en ligt er een bijtschildpad vanuit de lagune ons verlekkerd aan te kijken. Op onze veranda spotten we nog een hele mooie gekleurde ...... ? ....... vlinder ...... insect (zie foto). 

Om 09.00 uur nemen we afscheid van Bart en wensen hem een behouden vaart. Wij vinden het maar moeilijk om Hacienda la Isla te verlaten. Het is een klein paradijsje op aarde. We betalen onze rekening en zeggen Jean Pierre vaarwel. Om 10.00 uur rijden we weg.

Onderweg maken we een stop in het plaatsje Muelle de San Carlos. We hebben op internet gelezen dat hier reusachtige leguanen leven. Bij een restaurant in het dorpje, gelegen naast een brug die Iguana Bridge genoemd wordt, leven de leguanen in de bomen. Ze leven daar in het wild maar zijn vaak bij het restaurant te vinden. Wauw, wat een enorme beesten. De foto’s spreken voor zich. 

Het is volgens ons nu nog maar een klein stukje naar Rancho Margot maar ..... oh boy wat hebben wij ons daar in vergist. De lodge is alleen te bereiken via een onverharde weg. Op het bord aan het begin van de weg staat Rancho Margot 12 km. We hebben hier 40 minuten over gedaan. De weg bestaat uit keien en kraters net zo groot als die van de vulkaan Arenal (oké misschien wat overdreven). Stuiterend komen we om 15.00 uur aan bij de lodge waar het tot overmaat van ramp, zodra wij de deuren van de auto open doen, heel hard begint te regenen. Ik zeg het maar alvast het is niet meer gestopt die dag .... en nacht. Het moet wel gezegd worden het is hier schitterend. 

We checken in en worden met een golfkarretje naar onze bungalow gebracht. We krijgen de bungalow die het dichtst bij de receptie ligt, bungalow nummer 17. Het is een ruime kamer met een heel groot terras, een hangmat en schommelstoel. Het ziet er heel mooi uit. We zetten de koffers neer en gaan wat drinken in de bar. Om 18.30 uur begint het diner. We hebben honger. Helaas hebben we de lunch van vanmiddag net gemist. Het eten valt ons alleen wat tegen. Het is in buffetvorm, niks mis mee, maar het eten is jammer genoeg niet goed warm. We missen de kok van Hacienda la Isla. 

Na het eten duiken we ons mandje in. Tijden het lezen vallen onze ogen al dicht. We doen het licht uit en hopen net als voorgaande nachten weer heerlijk te kunnen slapen. Het voelt alleen niet goed aan. Het bed is vochtig (zoals alles hier maar dat is het klimaat) en het is erg benauwd in de kamer. We doen het licht aan om de plafondventilator aan te zetten en Mars ziet iets van het plafond naar beneden vallen. Naast de koffer van Mars zit een schorpioen. We schrikken allebei maar springen dan gelijk op. Dat beest moet zo snel mogelijk de kamer uit (door de schrik zijn we vergeten een foto te maken). Ik doe de deur open en Mars geeft de schorpioen een flinke zet met zijn slipper zodat hij naar buiten schuift. Gauw de deur dicht maar helaas we zijn er nog niet. Uit het niets vliegt/springt er een enorme sprinkhaan door de kamer. Take 2 .... ook de sprinkhaan wordt door Mars vakkundig buiten de deur gezet. Doe hierna nog maar eens je ogen dicht. Nou begrijpen we ook waarom er een klamboe boven het bed hangt. We vouwen de klamboe om het bed heen en proberen toch wat te slapen (met het licht aan).