Sarapiqui dag 3

We worden vandaag wakker met het geluid van ................ regen. Neeeeeeeeeeeeee. Regenseizoen of geen regenseizoen we zijn er klaar mee. Nou is het nog vroeg (06.00 uur) dus we hebben goede hoop dat dit de laatste druppels zijn. Om 07.00 uur zitten we weer lekker aan ons ontbijtje. Jean Pierre komt ons helaas het slechte nieuws brengen dat we vandaag niet kunnen raften. De rivier is nog te wild na alle regenval. Daar waren we al bang voor. We kunnen vandaag wel naar Frogs Heaven. Dat vinden we ook helemaal super. Om 10.00 uur worden we daar verwacht. Nog voordat we de lodge verlaten spotten we een luiaard. Hij is bezig met een ochtendwandelingetje. 

Bij Frogs Heaven worden we ontvangen door Jaime, hij is onze gids tijdens de tour door de tuin (nee niet zo’n 6 bij 10 tuintje met een schuurtje maar gewoon een mini tropisch regenwoud). Ja ook in het mini tropisch regenwoud regent het maar in inmiddels veel minder dan de afgelopen dagen. Onze poncho’s kunnen het prima aan. 

Jaime vertelt eerst over de verschillende planten die er te vinden zijn. Een hoop planten gebruiken ze hier om mee te koken. Hij laat ons ruiken aan de bladeren (ruiken naar kaneel, basilicum, peper) en we mogen verschillende vruchten proeven. We hebben nu al ogen en oren te kort. De kolibrie’s vliegen ons om onze oren (niet te fotograferen). Halverwege de tuin staat een overkapping, hier krijgen we een lekker sapje te drinken van sterfruit en vliegen er nog meer schitterende vogels. Plotseling komt Jaime met de eerste kikker aangelopen. Hij is heel klein en het is een glaskikker. Je kijkt zo door zijn kleine buikje heen. Voordat we het weten duikt Jaime het bos in en de ene na de andere kikker komt te voorschijn (ze leven hier in het wild dus hij moet nog wel even goed zoeken).  Onze camera draait overuren. 

Als laatste moeten wij zelf de kikker der kikkers (deze kikker zie je in Costa Rica overal afgebeeld) spotten. Het is de groene kikker met de oranje poten en de rode ogen (hij heeft een veel exotischere naam hoor maar die zijn we vergeten). Jaime maakt het ons wat makkelijker en wijst aan waar hij ongeveer moet zitten. Wij duiken erbovenop maar spotten niks. Wat blijkt, deze kikker is een meester in het verstoppen. Hij zit onder een blad maar als hij zich klein maakt en hij doet zijn ogen dicht dan is hij net zo groen als het blad. We hebben een paar schitterende foto’s geschoten.

De passie waarmee Jaime vertelt is zo aanstekelijk. Hij is gek op de natuur en zet zich hier ook met hart en ziel voor in. We hebben in totaal 3 uur door de tuin gesnuffeld en het was  geweldig. We nemen afscheid en rijden nog even langs het benzinestation zodat we morgen een volle tank hebben als we naar Arenal rijden.

Zien we daar een zonnetje aan de horizon verschijnen. Ja echt waar het is gestopt met regenen en de zon gaat schijnen (het ook gelijk warm) daarom besluiten we ’s middags de trail op de lodge te lopen. Onderweg komen we vogels, eekhoorns en apen tegen. Het is een mooie tocht. Voor het diner doen we nog even rustig aan. 

Helaas is het voor ons alweer de laatste avond in Hacienda la Isla. De kok heeft vast weer iets heerlijks op het menu gezet. Dit keer krijgen we als voorafje gevulde palmhart. Mars en Bart nemen als hoofdgerecht de kip met maracujasaus en ik heb vis in witte wijnsaus. Het toetje is ijs met koffie, cacao en tequila. We eten nog net niet onze vingers erbij op. Om 10.00 uur gaat bij ons het licht uit. P.S. we kunnen morgen om 10.00 uur gaan raften maar we zijn er nog niet uit of we het gaan doen. To be continued!