Junquillal dag 1

We hebben pas om 07.30 uur afgesproken voor het ontbijt dus we kunnen uitslapen (toch zijn we om 06.00 uur al weer wakker). De oordopjes zijn ook vannacht  weer gebruikt. Damn.......wat kan het hier regenen zeg. Het weer is nu een beetje druilerig toch kleden we ons alvast naar de temperaturen van Junquillal. We gaan namelijk vandaag weer verkassen.
Volgens de beschrijving een rit van 3 uur. 

Voor het ontbijt hebben we heerlijke pannenkoekjes en fruit. We nemen er de tijd voor, geen haast. Tijdens het ontbijt komt er nog een ongenode gast langs (gelukkig in een plasticje zakje, zie foto). Ze hebben hem gevonden op de suikerriet plantage van de familie. Iedereen springt op waardoor het er niet gek uitziet dat ik dat ook doe. Na het ontbijt nemen we afscheid van de lieve mensen van Valle Campanas. We hebben een heerlijke tijd gehad en komen graag nog eens terug. De omgeving van Monteverde is schitterend en we hebben bij lange na nog niet alles gezien.

We maken eerst nog een stop bij de supermarkt (onze gel en haarlak is nu echt bijna op) en rijden dan naar Playa Junquillal. Junquillal ligt op het schiereiland Nicoya. Eerst nemen we  de onverharde weg naar de Panamerican Highway. Ook dit keer maakt het uitzicht alles goed. Wat een mooie vergezichten. Toch zijn we blij als we weer asfalt onder onze banden voelen. We rijden over de vriendschapsbrug (geschonken door Taiwan) het schiereiland op. De omgeving hier is weer heel anders net als de temperatuur. Wauw wat een verschil met Monteverde. Onze vestjes komen hier de koffer niet uit. Het is tropisch warm hier. 

We verblijven in Mundo Milo. De eigenaren Michiel en Lieke zijn deze lodge in 2009 gestart. We worden gezellig ontvangen met een heerlijk glas citroen limonade. Lieke vertelt gelijk dat we hier zeker 2 á 3 liter water per dag moeten drinken vanwege de warmte. We kunnen hier  het water gewoon uit de kraan drinken. We brengen onze spullen naar de kamer en kijken wat er hier te doen is. De lodge belt ook nog even om te checken of er vanavond kleine schildpadjes worden uitgezet. 

Ze hebben hier een schildpadden programma. Als de schildpadden aan land zijn geweest om hun eieren te leggen worden de eieren door vrijwilligers opgegraven en elders opnieuw begraven zodat ze beschermd zijn tegen honden, vogels en stropers. De eieren komen na ongeveer 50 dagen uit dus het is maar net geluk hebben als je hier bent. Michiel komt ons om 17.00 uur vertellen dat er om 17.30 uur schildpadjes worden uitgezet. We springen in de auto want dit willen we niet missen. 

Samen met een hele grote groep vrijwilligers van het programma en enkele toeristen gaan we naar het strand. Er zijn 49 eieren uitgekomen. We moeten achter een lijn gaan zitten en krijgen allemaal een schildpadje. Op een teken moeten we ons schildpadje loslaten zodat het op eigen krachten naar de zee kan lopen. Het is een bijzonder gezicht. Het duurt ongeveer een half uur voordat alle schildpadjes de zee hebben bereikt. We staan te glunderen want wat is dit gaaf om mee te maken. 

Terug in de kamer spoelen we het zwarte zand van onze benen en eten we gezellig in de lodge. Het smaakt heel goed. Op de achtergrond zien we onweer en er valt een tropisch buitje. Niet te geloven want het is hier al 2 weken kurkdroog. We hebben de regen echt aan onze kont zitten.